Στων Ψαρρών την ολόμαυρη ράχη περπατώντας η δόξα μονάχη,
Μελετά τα λαμπρά παλικάρια και στεφάνι στην κόμη φορεί
Καμωμένο από τα λίγα χορτάρια που απόμειναν στην έρημη γη.

Με αυτό το τρίστιχο σημαία, ξεκίνησε η δεύτερη Αποστολή του Ο.Φ.Σ.Ε. για Ψαρά. Και οι πλώρες δείχνουν πάλι Αιγαίο. Βόρειο Αιγαίο. Μια κουκίδα πάνω στο χάρτη. Κάπου εκεί στο κέντρο και αριστερά της πατρίδας μας.ΨΑΡΑ.Μια χούφτα άνθρωποι πάνω. Παλιά ύψωσαν το ανάστημά τους στους Τούρκους και στο θάνατο. Έμειναν αθάνατοι. Τώρα υψώνουν τη φωνή τους. Φωνάζουν τη μοναξιά τους, την απομόνωση τους και το μαρασμό του νησιού τους. Παρά όλα αυτά, όπως μας είπε και ο ιερέας του νησιού, αυτοί μένουν γαντζωμένοι στο βράχο τους, στα Ψαρά τους κι ας ματώνουν τα νύχια τους. Αυτοί παρ’ όλο που γύριζαν και γυρίζουν όλο τον κόσμο με τις σκούνες τους πάντα γυρίζουν στην πατρίδα τους για να πεθάνουν

Ας γυρίσουμε όμως κάποιους μήνες πίσω όταν η ομάδα εργασίας ξεκίνησε να οργανώνει τη δεύτερη αποστολή. Τά μέλη της απαρτίζονται από τους:

Κώστα Διαμαντή: Αρχηγό  Αποστολής

Στέφανο Καρακουσόγλου: Υπεύθυνο Δημοσίων Σχέσεων και Ανθρωπιστικής Βοήθειας

Γιώργο Ζαφόλια: Υπεύθυνο Ανεφοδιασμού και Επικοινωνίας

Βαγγέλη Σέρρα : Ομαδάρχη

Αντώνη Καπαρό: Ομαδάρχη

Αρχίζει λοιπόν η οργάνωση. Φτιάχτηκαν 3 ομάδες- η Πράσινη, η Κίτρινη και η Κόκκινη- ορίστηκαν ομαδάρχες και πλοηγοί, έγιναν συγκεντρώσεις κυβερνητών. Ακούστηκαν απόψεις από όλους τους κυβερνήτες και έγιναν δοκιμαστικά για να ελεγχθεί το αξιόπλοο των σκαφών γι΄αυτή τη δύσκολη διαδρομή .

Το κυριότερο δοκιμαστικό έγινε στην Άνδρο. Γιατί τι το καλύτερο να δοκιμαστούν τα σκάφη και οι κυβερνήτες στο ίδιο πέρασμα;

Βέβαια, ο καιρός δεν μας έκανε τα χατίρια, όπως ανέφερε ένας κυβερνήτης. Ήταν αρκετά καλός. Παρ’ όλα αυτά όμως κυβερνήτες και σκάφη βγήκαν από τη χειμερία νάρκη και διασκέδασαν. Ο δήμαρχος και οι κάτοικοι στο Μπατσί μας καλοδέχτηκαν εκείνο το ηλιόλουστο διήμερο και το ηθικό των πληρωμάτων ετοιμάστηκε για το μεγάλο ταξίδι.

Πολλά μέλη και φίλοι του ομίλου εργάζονται πυρετωδώς για την προώθηση της ιδέας . Μοιράστηκαν 80 φάκελοι ενημερωτικού υλικού σε εταιρείες και άρχισε ο αγώνας για την ανεύρεση πιθανών χορηγών. Κλείστηκε το ξενοδοχείο στο νησί των Ψαρών για τα μέλη της Αποστολής και κανονίστηκε να υπάρχει βενζίνη στο νησί για τον ανεφοδιασμό της επιστροφής. Τα Ψαρά δεν διαθέτουν βενζινάδικο. Τα καύσιμα έρχονται από τη Χίο με καΐκι σε βαρέλια. 7.000 lt λοιπόν παραγγέλθηκαν από τον ΟΦΣΕ να βρίσκονται στο νησί για να καλυφθούν οι ανάγκες του ανεφοδιασμού των σκαφών.

Στην προσπάθεια της προώθησης της ιδέας και του ταξιδιού του ΟΦΣΕ στα Ψαρά συνέβαλαν ο περιοδικός τύπος και τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα. Ο ALPHA και το STAR ήταν μαζί μας από την πρώτη συγκέντρωση κυβερνητών στην αίθουσα του Δημαρχείου της Καλλιθέας , έως το τέλος του μεγάλου μας ταξιδιού.

Ήδη στη συντροφιά μας έχουν οριστικοποιηθεί συμμετοχές και από άλλους Ομίλους , όπως τον Πατραϊκό Όμιλο Φουσκωτών σκαφών, τον Μακεδονικό Όμιλο Φουσκωτών σκαφών, τον Παγκρήτιο Όμιλο και τον Ναυτικό Όμιλο Καρύστου.

Τ ε τ ά ρ τ η 3/5/00

Στο εντευκτήριο του Ομίλου το κλίμα είναι πανηγυρικό. Όλοι είμαστε σε αναμονή. Το τραπέζι στήθηκε . Ήταν προσφορά του μέλους μας Μπάμπη Τσαβλή προς τιμή όλων όσων θα πήγαιναν Ψαρά. Το ίδιο και το κρασί που δόθηκε από το μέλος μας Γιώργο Λεγάκη. Το ίδιο βράδυ ευχηθήκαμε σ’ένα από τα μικρά μας μέλη , την Αγάπη, κόρη του Στέφανου Καρακουσόγλου, «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» μια και μας τίμησε κόβοντας την τεράστια τούρτα των γενεθλίων της κοντά μας.
Όσο το κέφι ανέβαινε, τόσο φούσκωναν και τα μποφόρ της ΕΜΥ. Τα προγνωστικά έδιναν δύναμη 8-9 μποφόρ με τάσεις εξασθένησης.
«Λοιπόν, παιδιά, φεύγουμε;»
«ΦΕΥΓΟΥΜΕ.» Όλοι με μια φωνή
«Ραντεβού στη Κάρυστο.»!!!!!!!!!

Π α ρ α σ κ ε υ ή 5/5/00

Παρασκευή λοιπόν και απ’όλες τις γωνιές της Αττικής έπεφταν σκάφη στο νερό με προορισμό την Κάρυστο. Η ΕΜΥ έπεσε έξω και οι άνεμοι δέν έχουν εξασθενήσει. 7 μποφώρ όρτσα και τα σκάφη κρατούν σταθερά πορεία για Κάρυστο.

Το βράδυ βρίσκει το λιμάνι της Καρύστου πλημμυρισμένο από φουσκωτά σκάφη. Οι ελληνικές σημαίες και η σημαία των Ψαρών κυμάτιζαν στα ρολμπάρ και ζωντάνευαν τα σκάφη σαν να έλεγαν: «Τι καθόσαστε; Έλάτε να σαλπάρουμε!!!!!!!»

Έπρεπε όμως να περιμένουμε και τους υπόλοιπους που θάφταναν το Σάββατο το πρωϊ. Οι κυβερνήτες ασχολήθηκαν με τον ανεφοδιασμό των σκαφών και ετοίμασαν βενζίνες γι άυτούς πού θάρχονταν το πρωϊ. Σ΄αυτό βοήθησαν και τα μέλη του Δήμου αλλά και οι φιλοι του φουσκωτού σκάφος απο τον Ναυτικό Ομιλο Καρύστου.

Ο δήμαρχος και ο λιμενάρχης φρόντισαν να κάνουν την ολιγόωρη εκεί διαμονή μας όσο το δυνατό πιο ξεκούραστη, και προσκάλεσαν επίσημα τον ΟΦΣΕ να επισκεφθούμε τον τόπο τους.

Σ ά β β α τ ο 6/5/00

Από τα ξημερώματα συνεχώς μπαίνουν στο λιμάνι κι άλλα σκάφη. Το λιμάνι της Καρύστου και η προβλήτα πλημμύρισε από σκάφη και κυβερνήτες,Τα πηγαδάκια πολλά και το θέμα της κουβέντας, τι άλλο;, ο καιρός.

Ο καθένας έλεγε την άποψή του ελεύθερα . Γύρω στις 10 βγαίνει ένα σκάφος έξω απο το Μαντήλι, επανδρωμένο με έμπειρους κυβερνήτες, να δεί και να αξιολογήσει τον καιρό για να παρθεί η τελική απόφαση.

Τα παιδιά της επιτροπής μας ενημερώνουν ότι ο καιρός ειναι δύσκολος. Ο πρόεδρος του Ομίλου και ο Αρχηγός της Αποστολής προτείνουν να ξεκινήσουμε, να βγούμε πάνω από το Μαντήλι και μέχρι το κάβο. Αν κάποιος εκεί θεωρήσει ότι δέν μπορεί να συνεχίσει, τότε γυρίζει στην Κάρυστο , οπου θα περιμένει να αποπλεύσει με την δεύτερη ομάδα που θα ακολουθήσει αργότερα με ομαδάρχη τον Γιώργο Ξύδη.

Το πνεύμα των κυβερνητών ήταν τόσο δυνατό και η θέλησή τους να πατησουν τα ιερά χώματα των Ψαρών τόσο μεγάλη που σχεδόν όλοι βγήκαν απο το λιμάνι. Φτάνουμε στο Μαντήλι και εκεί ο Αρχηγός της Αποστολής δίνει την εκκίνηση.

«ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΠΑΙΔΙΑ!» εύχεται στο VHF.

Οι μανέτες ανεβαίνουν και τα σκάφη κατά ομάδες ανεβαίνουν τα αφρισμένα κύματα. Πρώτα η Πράσινη, μετά η Κίτρινη και τελευταία η Κόκκινη ομάδα. Το σκάφος με τη μεγάλη σημαία των Ψαρών , αν και μένει πίσω μέχρι να φύγει και το τελευταίο σκάφος, εμψυχώνει τα πληρωματα. Κυμάτιζε γρήγορα, υπακούοντας στίς προσταγές του ανέμου, σαν νάθελε να φύγει μόνη της, σαν νάθελε να φτάσει πρώτη εκεί στα Άγια χώματα, στην πατρίδα της, εκεί που γεννήθηκε.

Όλοι βάζουν πορεία τα Αντίψαρα, που είναι το σημείο συγκέντρωσης. Εκεί θα συναντήσουμε και τα σκάφη απο την Θεσσαλονίκη.

Ο καθένας είναι τώρα μόνος του και όλοι μαζί. Το εξάρι και το δύσκολο πέρασμα αφήνει αδιάφορους κυβερνήτες και πληρώματα. Θά έλεγα μάλιστα ότι πεισμώνουν όλο και πιο πολύ. Ξέρουν οτι μπροστά τους έχουν 60 μίλια θάλασσα, πέντε ώρες βασανιστικού ταξιδιού, αλλά και ένα βράχο, τα Ψαρά, που ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί θέλουν να τον πατήσουν. Το όνειρο τόσων μηνών έχει αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Στα χείλια τους δεν έχουν την αλμύρα της θάλασσας που τους δέρνει ανηλεώς, αλλά τη γλυκιά γεύση της πατρίδας, της ιστορίας της και την εκπλήρωση του ονείρου τους.

Μετά από ώρες δύσκολης πλεύσης ο σκούρος όγκος των Ψαρών άρχισε να φαίνεται και η αδημονία μεγαλώνει. Τώρα δεν μας σταματά τίποτε!! Ούτε ο αέρας, ούτε τα κύματα!! Τά σκάφη, ένα-ένα, μπαίνουν στα Αντίψαρα. Μοιάζουν σαν μια μικρή αρμάδα έτσι όπως έχουν αγκυροβολήσει το ένα δίπλα στο άλλο. Είμαστε λιγο πρίν την ολοκλήρωση του ονείρου. Περιμένοντας να μπεί και το τελευταίο σκάφος της ομάδας στο κολπάκι, τα πληρώματα προσπαθούν λίγο να φτιαχτούν και να βγάλουν τα αλάτια απο πάνω τους. Μοιράζονται ένα σάντουιτς, ένα μπουκάλι νερό και το μεγαλο χαμόγελο της επιτυχίας. Τα καταφέραμε!!!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!!!!!! Λέει κάποιος και όλοι γελάνε με την ψυχή τους.Πάλεψαν τα κύματα και βγήκαν μόνο αλατισμένοι και βρεγμένοι. Χωρίς ζημιές και άσχημα απρόοπτα. Το ίδιο και τα στεφάνια και τα πράγματα. ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!!!!!

Το σκάφος του αρχηγού μπαίνει στο λιμάνι των Ψαρών για να ειδοποιήσει το δήμαρχο για την άφιξή μας. Μέσα σ’ένα περίπου τέταρτο μας καλεί να μπούμε απλανάριστοι στο λιμάνι. Εκεί , συγκεντρωμένα 35 περίπου σκάφη, με φωτοβολίδες στα χέρια και χτυπώντας τις κόρνες φωνάζουμε στους κατοίκους: Ηρθαμε! Σας τόχαμε πεί ότι θάρθουμε! Εδώ είμαστε. Δεν σας ξεχνάμε!!!!!

Κάνοντας ένα κύκλο στη μπούκα του λιμανιού, σβήνουν οι κινητήρες. Δύο δεκαπεντάχρονα αγόρια, μελλοντικοί κυβερνήτες του ΟΦΣΕ, ορθώνουν το ανάστημά τους στη πλώρη του σκάφους με τη μεγάλη σημαία των Ψαρών. Είναι ο Γιώργος Χουρμουζιάδης και ο Γιώργος Δημητρόπουλος. Στα χέρια τους ένα δάφνινο στεφάνι. Το ρίχνουν στη θάλασσα σαν ένα ελάχιστο φόρο σ’όλους αυτούς που ύψωσαν τη φωνή τους για να σωθεί αυτός ο βράχος, σ’ όλους αυτούς που χάθηκαν για να μείνει αυτή η πατρίδα λεύτερη. ‘Ολοι τότε με βροντερή φωνή ψάλλουν τον εθνικό μας ύμνο. Τα στήθη φουσκωμένα από περηφάνια και τα μάτια γεμάτα. Η στιγμή είναι συγκλονιστική!!

Τελειώνοντας, βάζουμε μπρός και κάνουμε τα τελευταία μέχρι το ντόκο. Δένουμε και βγαίνουμε από τα σκάφη μας. Φτάσαμε. ΚΑΙ Ω! ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!! Στο μόλο τα νιάτα των Ψαρών με τοπικές ενδυμασίες, ο Δήμαρχος,οι κάτοικοι και ο παπα-Νικόλας.

Σαν άλλος Παπαφλέσσας μας χαιρετά και επαινεί την πράξη μας. Χαίρεται που γέμισε κόσμο το νησί και ζωντάνεψαν οι ρούγες. Τά λόγια του ήταν αυτά:

«Εδώ απέξω είναι καράβια αραγμένα κι’ εσείς μ΄αυτές τις φουσκωτές τις βάρκες, περάσατε αυτή τη φουρτουνιασμένη θάλασσα για νάρθετε σ’ αυτό τον ιερό βράχο, και να νοιώσουμε κι εμείς πως δεν είμαστε ξεχασμένοι. Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Κι όταν σας βλέπω με τ’ αλάτια στη μούρη νοιώθω πως μας αγαπάτε.»

Αυτά τα λόγια , νοιώθω, ότι όσοι ήμασταν εκεί, δεν πρόκειται να τα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ.

Τά σκάφη ξεφορτώνουν ότι μετέφεραν για τα Ψαρά. Γεμίζουν ένα φορτηγάκι του Δήμου. Ο δάσκαλος ξαφνιασμένος τα κοιτά και λέει: « Μα, δεν ήταν ανάγκη, να τα φέρετε όλα αυτά και μ’αυτό τον καιρό . Μας φτάνει πούρθατε!!!!!»

Το ίδιο θερμά μάς καλωσόρισε και ο δήμαρχος.

Είχε ήδη φτάσει το απόγευμα και όλοι αναζητήσαμε το καφενεδάκι για ένα καφέ. Εκεί γνωριστήκαμε καλύτερα με τον ιερέα. Μέλι έσταζαν τα λόγια του και μεις τα ρουφούσαμε. Περήφανα εξιστορούσε Ψαριανά κατορθώματα και περιέγραφε πως καταλήφθηκε το νησί απο τους Τούρκους με εικόνες τόσο ζωντανές που ήταν σαν νάγιναν χτές. Η ερημιά , η απομόνωση και η δυσπιστία του χειμώνα είχε εξαφανιστεί. Όλοι μας καλησπέριζαν και ρώταγαν για το ταξίδι. Οι ψαράδες μας παραχωρούσαν τις θέσεις του και τα ρεμέτζα τους με καλωσύνη και χαμόγελο.Το γιόμα έπεφτε σιγά-σιγά και οι ψυχές αλάφρωναν. Ψαριανοι και επισκέπτες ένοιωθαν ένα, μιά γροθιά. ΟΧΙ, αυτό το νησί ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ!!Η χαρά μας όμως σήμερα δεν έχει τέλος.

Μια φωνή ακούγεται: «Ήρθαν κι οι άλλοι». Προβάλλει το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο………. . Επτά στο σύνολο φουσκωτά απαρτίζουν τη δεύτερη ομάδα. Στο ντόκο γίνεται χαμός. Χειροκροτήματα, σφυρίγματα, τα χέρια ψηλά. Ήρθαν κι άλλοι δικοί μας. Ετσι στα Ψαρά τελικά βρέθηκαν 42 φουσκωτά σκάφη.Ισα που προλαβαίνουμε να τακτοποιηθούμε, άλλοι στα δωμάτια κι’ άλλοι στα σκάφη. ‘Ενα γρήγορο πλύσιμο, άλλαγμα ρούχων και δρόμο για την ταβέρνα, όπου ο δήμαρχος και οι κάτοικοι μας προσφέρουν γεύμα. Οι μυρωδιές γαργαλιστικές και το αγιάζι που έχει αρχίσει να πέφτει μας κάνουν να βιαστούμε. Έξ’ άλλου δεν υπάρχουν και μαγαζιά για να χαζέψεις και να καθυστερήσεις. Δύο ταβέρνες, ένα καφενεδάκι και, τι περίεργο!, ένα μπαράκι στο τέρμα του λιμανιού. Τα όμορφα καλομαγειρεμένα φαγητά και το κρασάκι δυνάμωσαν και ζωντάνεψαν τα κουρασμένα κορμιά μας. Αρκετοί απο μας είχαν το κουράγιο για συνέχεια. Που αλλου; Στο μπαράκι που είπαμε πιο πάνω. Εκεί συνεχίσαμε το ζέσταμα «πίνοντας» και χορεύοντας μέχρι αρκετά αργά, σαν να μη θέλαμε να τελειώσει αυτή η βραδιά.

Κ υ ρ ι α κ ή 7/5/00

Το πρωϊ της Κυριακής μας βρίσκει να πίνουμε καφεδάκι χαζεύοντας τα Ψαρά και περιμένοντας ανυπόμονα να φτάσει η ώρα που θ’ ανεβαίναμε στη Μαύρη Ράχη για την κατάθεση στεφάνου στο Ηρώο και την παράδοση της Αγιας Εικόνα

Μετά την πρωϊνή λειτουργία στην εκκλησία του νησιού, ο ιερέας μας ανακοίνωσε οτι ήταν έτοιμος να ανεβούμε στη Μαύρη Ράχη και να γίνει η δοξολογία στο εκκλησάκι του Αι-Γιάννη.’Ενα πολύχρωμο μελίσσι ‘άρχισε σιγά-σιγά να ανεβαίνει το φιδωτό δρόμο προς το εκκλησάκι και το ηρώο. Εκεί επάνω ανατινάχθηκαν 3.500 άνθρωποι για να μην γίνουν σκλάβοι. Φτάνοντας επάνω βρίσκουμε τον παπα-Νικόλα καθισμένο έξω από την εκκλησία. Τον περιτριγυρίζουμε και κρεμόμαστε από τα χείλη του. Σάν μαζευτήκαμε όλοι, ο ιερέας κατευθύνεται προς το ηρώο. Αρχίζει την δοξολογία και την επιμνημόσυνη δέηση στους πεσόντες της Μ. Ράχης. Το βλέμμα μας πέφτει στο απέραντο γαλάζιο την ώρα που ο πρόεδρος του ΟΦΣΕ καταθέτει το στεφάνι, και όλοι άλλοι κρυφά, άλλοι φανερά δακρύζουν. Μετά παραλαμβάνει την εικόνα της Παναγίας που προσέφερε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνων και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλος. Τήν προσκύνησε με ευλάβεια και σηκώνοντας την ψηλά ευχήθηκε να μας προστατεύει στα ταξίδια μας.

«Κοιτάξτε γύρω σας»,είπε, βλέπετε μόνο ουρανό και θάλασσα. Είμαστε απομονωμένοι. Ηρθατε και φέρατε μία ελπίδα . Φέρατε το μήμυμα ότι δεν είμαστε ξεχασμένοι.»

Κατηφορίζοντας την Μ.Ράχη κανείς δεν ήθελε να φύγει απ’ αυτό το μέρος. ΄Έπρεπε όμως. Κι ‘ετσι τα σκάφη σε ΄μικρές ομάδες άρχισαν ν’ αναχωρούν. Δεκαπέντε κυβερνήτες δεν ήθελαν με τίποτε να φύγουν, κι αποφάσισαν να παρατείνουν την παραμονή τους στο νησί για μια ακόμη ημέρα. Τους τυχερούς!!!!

Η επιστροφή ήταν καλή και γι’ αυτούς που ‘εφυγαν την Κυριακή και ακ’ομη καλύτερη γι’ αυτούς που έφυγαν την Δευτέρα.

  Τα απόνερα των σκαφών μας όμως ακόμα χτυπούν τα απότομα βράχια και τις όμορφες ακρογιαλιές των Ψαρων. Υπόσχεση όλων μας, για άλλη μία φορά, να μη σβήσουν, και να χτυπήσουν και άλλους βράχους του Αιγαίου