| ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Καιρό βροχερό με καταιγίδες για το τετραήμερο της καθαράς Δευτέρας, προέβλεπαν τα μετεωρολογικά δελτία , καιρό για να μείνεις στο σπίτι στην ζεστασιά μπροστά στο χαζοκούτι που κυριαρχεί στην ζωή μας. |
 |
Το θέαμα που αντίκρισα μόλις άνοιξα το παράθυρο με άφησε άφωνο. Ένα ορμητικό ποτάμι κάτω από το παράθυρο μου με θολά νερά κυλούσε με θόρυβο. Ποιο κάτω η θάλασσα άγρια με τεράστια κύματα είχε καταπιεί κυριολεκτικά την παραλία στην μάχη που έδινε με το ποτάμι.Αψηφώντας την βροχή πήγα και στάθηκα στο ποιο κοντινό επιτρεπτό και ακίνδυνο σημείο ώστε να απολαύσω το μοναδικό αυτό θέαμα. Η θάλασσα θα ήταν ρηχή, προφανώς από της προσχώσεις του ποταμού και έτσι τα κύματα έπαιρναν τεράστιο ύψους όσο πλησίαζαν την στεριά και εκεί άρχιζε η μάχη θάλασσα ποτάμι.Το ορμητικό κύμα χτυπούσε με τεράστια δύναμη τα νερά του ποταμού αυτά οπισθοχωρούσαν και η θάλασσα ανέβαινε, μετά το κύμα έφευγε και ο ποταμός το κυνηγούσε.Αυτό το παιχνίδι γινόταν συνέχεια και ήταν θεαματικό, θα καθόμουν για ώρες να το παρακολουθώ εάν δεν αισθανόμουν το κρύο να διαπερνά όλο το σώμα μου σε σημείο να φοβηθώ ότι θα περάσω τις υπόλοιπες μέρες στο κρεβάτι. |
| Γύρισα για ξεκούραση γιατί το πρόγραμμα προέβλεπε βραδινό γλέντι μέχρι πρωϊας στον Φάρο, ένα κέντρο κρεμασμένο πάνω από την θάλασσα. Κυριακή: Παρά το ξενύχτη στις δέκα το πρωί όλοι είμαστε έτοιμοι για την επιδρομή στο βουνό. Για οδηγούς είχαμε τον Κρέοντα και τον Μπενέτο, παιδία από την Αττική Λέσχη 4Χ4 που γνώριζαν το βουνό σαν την παλάμη τους. Η ανάβαση ήταν αρκετά δύσκολη σε ένα λασπωμένο κόκκινο δρόμο με τα νερά να τρέχουν από παντού, κακός καιρός!!, αλλά τι συμμένει κακός καιρός; πανέμορφος καιρός θα έλεγα, ίσως αυτή η διαδρομή εάν δεν έβρεχε, εάν η βροχή δεν γινόταν όσο ανεβαίναμε ψιλό χαλάζι και μετά χιόνι , να ήταν μια διαδρομή σαν τις τόσες που κάναμε με τον Όμιλο στα βουνά. |
 |
 |
 |
Ξαφνικά μετά από μια στροφή βρεθήκαμε ανάμεσα στα ελατά, πανέμορφα δέντρα με τα σκουροπράσινα φύλα τους να γυαλίζουν πεντακάθαρα από την βροχή. Η ανάβαση δυσκόλεψε ακόμα αφού τα ρυάκια γινόντουσαν όλο περισσότερα και ορμητικά, χρειαζόταν μεγάλη προσοχή, ύστερα ήλθε η ομίχλη, ή μάλλον εμείς μπήκαμε μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο. Η ορατότητα έπεσε δραματικά μόλις που διακρίναμε τα φώτα του τζιπ που ήταν μπροστά μας, ήταν ένα μαγευτικό θέαμα. |
| Κάθε τόσο με τα VHF γινόταν ο απαραίτητος έλεγχος για να μη ξεμείνει κανένας φίλος και δεν τον πάρουμε είδηση ενώ οι αφιερώσεις τραγουδιών πάντα μέσω VHF διαδεχόταν η μια την άλλη. Το καλύτερο όμως παιχνίδι παίχτηκε στο πλάτωμα. Το πλάτωμα ήταν ένα τεράστιο ξέφωτο γεμάτο νερό, σχεδόν μισό μέτρο νερό υπήρχε παντού αφού πολλά από τα ρυάκια κατέληγαν εκεί .Στην θεά αυτού του ξέφωτου όρμισαν τα τζιπ μέσα πετάγονται λάσπες και νερά που σχεδόν τα σκέπαζαν και για μισή ώρα περίπου έγινε ο χαμός καθώς λένε, άγριος |
 |
 |
 |
 |
συναγωνισμός για το ποιος θα πετάξει την περισσότερη λάσπη και νερό και ποιος θα κάνει τα καλυτέρα ακροβατικά. Θα πρέπει όμως να πούμε πως γυναίκα ήταν η πρώτη που ξεκίνησε όλη αυτή την τρέλα. Και μετά σου λένε ότι οι άνδρες παραμένουν πάντα μικρά παιδιά. Φυσικά αυτό το λένε οι γυναίκες. Το κατέβασμα από το βουνό ήταν ακόμα ποιο δύσκολο μια και ο δρόμος ήταν γεμάτος νεροφαγώματα και ορμητικά ρυάκια και ένα έλατο που είχε πέσει και φράξει τον δρόμο μας |
| ανάγκασε να βάλουμε τα μεγάλα μέσα, ιμάντες αλυσοπρίονα,χέρια, δούλεψαν για περισσότερο από μισή ώρα για να ανοίξει το μονοπάτι.Σε λίγο φάνηκαν οι πρώτες σκεπές από τα σπίτια του χωριού, τέλειωσε το όνειρο, και υστέρα ηλθε η άσφαλτος. Κυριακή βράδυ: τελευταία μέρα αποκριών και φυσικά κανένας παρ όλη την κούραση δεν σκέφτηκε ότι θα μείνει στο ξενοδοχείο.Μια ταβέρνα ήταν κλεισμένη μόνο για μας με την βοήθεια των παιδιών του ξενοδοχείου. Οταν μπήκαμε μέσα δυο τρεις παρέες που ήσαν πριν από εμάς |
 |
 |
| έσπευσαν να εξαφανισθούν μετά την επιδρομή των Ούνων του Αττίλα. Το κέφι ήταν μεγάλο, καραμούζες, κομφετί, τραγούδια, πειράγματα, γέλια, σε έκαναν να αισθάνεσαι πολύ ωραία ανάμεσα σε φίλους. Και όταν το αρκούδι έφαγε άρχισε και να χορεύει. Χορός, πολύς χορός, τραγούδια γέλια μέχρι εξάντλησης. Δευτέρα: Καθαρά Δευτέρα, η βροχή είχε σταματήσει μετά από τρεις μέρες .Είχαμε αποφασίσει ότι θα πηγαίναμε στον Κάλαμο στο γνωστό μέρος για το πέταγμα του αετού. Η γνωστή αγαπημένη μας παραλία είχε γίνει αγνώριστη ένα παχύ στρώμα από φύκια την κάλυπταν ολόκληρη σε σημείο που να μη υπάρχει χώρος για να στήσουμε το φιλε του βόλεϊ, άδικα το κουβαλήσαμε. Και ο αέρας που μια μέρα πριν λυσσομανούσε είχε εξαφανισθεί έτσι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μας δεν καταφέραμε να σηκώσουμε ούτε ένα χαρταετό τι να γίνει στην ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα, ελπίζουμε του χρόνου. |