ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΚΑΣΟΣ  2005

1η του Ιούνη η τελευταία συνάντηση κυβερνητών στην αίθουσα του ΟΦΣΕ, στην Μαρίνα του Δέλτα Φαλήρου, στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις.
Όλοι οι κυβερνήτες που θα έπαιρναν μέρος με τα σκάφη τους, στην αποστολή του Ομίλου στην Κάσο ήταν εκεί.

Οι υπεύθυνοι της αποστολής απάντησαν στις λίγες διευκρινιστικές ερωτήσεις των μελών. Δόθηκαν χάρτες με την πορεία και τα στίγματα, πληροφορίες για την διαμονή μας και τον ανεφοδιασμό σε καύσιμα σημαίες των ομάδων και των χορηγών και τα κόκκινα αναμνηστικά καπελάκια με γραμμένο το νησί του προορισμού μας . Ο ΟΦΣΕ επέλεξε το νησί της Κάσου για την αποστολή αυτής της χρονιάς για να τιμήσει με την μαζική παρουσία των μελών του την επέτειο του ολοκαυτώματος.

Ήταν όλα έτοιμα η ατμόσφαιρα μεταξύ των μελών του Ομίλου εξαιρετικά χαρούμενη, όλοι μας περιμέναμε να ξημερώσει, η μέρα που θα φεύγαμε, μια ομαδα στις 3ης Ιουνίου ημέρα Παρασκευή, άλλοι λιγότερο τυχεροί λόγω της εργασίας τους στις 4ης Ιουνίου ημέρα Σάββατο.

Αναμέναμε με λαχτάρα να φύγουμε από την άχαρη καθημερινότητα, το άγχος και την τρεχάλα, και να ταξιδέψουμε με το αγαπημένο μας φουσκωτό, στο απέραντο γαλάζιο, πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα καλά αλλά και τα δύσκολα που μας επεφύλασσε ο καιρός.

Τελικά η ώρα της αναχώρησης έφτασε, Παρασκευή πρωί η πρώτη ομαδα 13 σκάφη, με πρώτο προορισμό την Νάξο, για ξεκούραση και ανεφοδιασμό. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα της προετοιμασίας της αναχώρησης για άλλους, παρά μόνο για τον εαυτό μου- φαντάζομαι όμως ότι δεν είναι πολύ διαφορετικά και για τους άλλους – η διαδικασία του να ρίξουμε το σκάφος στην γλίστρα, να το φορτώσουμε, να βάλλουμε τις νιτσεράδες, είναι αυτή που με κάνει κάθε φορά να νιώθω μια γλυκιά ταραχή, μια ανυπομονησία να σηκώσουμε επιτέλους την μανέτα, να γράψουμε τα πρώτα μίλια και να αφήσουμε πίσω την απόλυτα προβλέψιμη ζωή μας στην πρωτεύουσα, να φύγουμε να φύγουμε επιτέλους!.
Ο συνδυασμός της ασφάλειας του φουσκωτού, με την ικανότητα και την εμπειρία των κυβερνητών μελών του Ομίλου μας, τα καλά συντηρημένα σκάφη τους και η άριστη οργάνωση της αποστολής, είναι η εγγύηση ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας χωρίς απρόοπτα.
Ο καιρός μέχρι την Νάξο δεν μας έκανε την χάρη, ένα 5αράκι πλάγια στάθηκε ικανό να βραχούμε και να περιμένουμε πως και πώς να δέσουμε, να βγούμε στο λιμάνι για να αλλάξουμε και να πιούμε τον παγωμένο καφέ ή να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρο. Κατά τις 4,00 το μεσημέρι φύγαμε από την Νάξο με προορισμό την Αστυπάλαια.

Ο καιρός κρατούσε ακόμα το ίδιο τέμπο, σταθερά 5 μποφόρ, όμως όλοι ξέραμε ότι σε λίγο θα μπορούσαμε να ξεκουραστούμε, να ρίξουμε λίγο γλυκό νερό απάνω μας και να ξαπλώσουμε στα άνετα δωμάτια που μας περίμεναν. Πολλοί από εμάς την Αστυπάλαια την γνώριζαν καλά μια και στο νησί αυτό έγινε η πρώτη Αποστόλη του Ομίλου το 1999.
Ταξιδεύοντας με το φουσκωτό, έχοντας αυτήν την άμεση επαφή με την θάλασσα και τον άνεμο, οι σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό μου , θεωρώ ότι όσοι μπορούν να γεύονται αυτή την εμπειρία είναι πολύ τυχεροί, η ζωή φαίνεται ότι τους το χρωστάει να το ζήσουν, αφού παίρνουν αυτήν την απόφαση να αγοράσουν η επιλέγουν να ταξιδεύουν με αυτό το μέσον. Αδειάζει το μυαλό μου από δυσάρεστες σκέψεις η εικόνες που αφήνω πίσω μου, η χαρά του ταξιδιού και του προορισμού είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα .
Τα μίλια τρέχουν και να σε λίγες ώρες αρχίζει να φαίνεται το περίγραμμα του νησιού της Αστυπαλιάς, όσο πλησιάζουμε η εικόνα ξεκαθαρίζει, ένα όμορφο νησάκι γραφικό με τα σπίτια σκαρφαλωμένα στον βράχο, σε απόλυτη διάταξη, ένα τοπίο που δεν είναι άγνωστο σε όσους έχουν ταξιδέψει στις μικρές Κυκλάδες, αλλά το κάθε νησάκι από αυτά είναι μοναδικό και η ομορφιά του ξεχωριστή. Το μόνο κοινό τους είναι η φιλοξενία και η καλοσύνη των ανθρώπων τους.

Δέσαμε στο λιμάνι του νησιού και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια που είχαμε κλείσει από την Αθήνα. Το βραδάκι φάγαμε στα λίγα αλλά γραφικά ταβερνάκια που υπήρχαν στο λιμάνι και αφεθήκαμε νωρίς νωρίς στην αγκαλιά του Μορφέα. Όσοι εγκαταλείψαμε την Αθήνα την Παρασκευή, είχαμε και την επομένη ημέρα το Σάββατο- όπου θα έφταναν και οι άλλες 3 ομάδες στο νησί- για ξεκούραση και περιήγηση.
Την επόμενη ημέρα μετά το πρωινό, στον όμορφο χώρο του ξενοδοχείου ,με θέα το λιμάνι και τα δεμένα σ αυτό σκάφη μας έχοντας κάνει τον απαραίτητο ανεφοδιασμό με νοικιασμένα μηχανάκια, αρχίσαμε την περιήγηση του νησιού.
Τι να πρωτοπεριγράψω τις παραλίες , την όμορφη θέα από ψηλά, τα μικρά γραφικά χωριουδάκια ; Ήταν όλα το ίδιο όμορφα.
Μετά από πολλές στάσεις για φωτογραφίες, καταλήξαμε σε ένα παραλιακό καφενείο για ουζάκι μπροστά στη θάλασσα.
Το βραδάκι είχαμε παραγγείλει φρέσκο ψάρι . Τις βραστές σκορπίνες και τις ψητές συναγρίδες που φάγαμε, στην ταβέρνα του κυρ Μανόλη και της κυρά Μαρίας, θα τις ζήλευε μέχρι και ο Ευγενητάκης. Ωστόσο είχαν έλθει και τα υπόλοιπα σκάφη που περιμέναμε, χωρίς καμιά απώλεια. Ήμασταν λοιπόν 33 φουσκωτά έτοιμα για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας ο μεγαλύτερος στόλος φουσκωτών που από την Αθήνα θα επισκεπτόταν το μακρινό νησί την Κάσο.

Το πρωί της Κυριακής 5 Ιουνίου ξεκινήσαμε πάλι σε ομάδες, για να περάσουμε το πολυσυζητημένο για τα μποφόρ του Καρπάθιο.
Ξεκινήσαμε στην αρχή με 5 στην πορεία βρήκαμε τα 6 και σε κάποιο σημείο μέχρι και τα 7 μποφόρ. Όμως οι κυβερνήτες μας είναι λύκοι στη θάλασσα τα σκάφη μας καλά η οργάνωση και η πειθαρχεία στους ομαδάρχες υποδειγματική  και έτσι φτάσαμε χωρίς κανένα απρόοπτο για μια μικρή ξεκούραση και ανασυγκρότηση, στο νησάκι Αστακίδα .
Πήραμε μια μικρή ανάσα και συνεχίσαμε απτόητοι, αν και βρεγμένοι, μέχρι τα νησάκια Αρμάθια ,λίγα μίλια έξω από την Κάσο ,όπου ήταν η δεύτερη ανασυγκρότηση και η τελευταία, με σκοπό να προετοιμαστούμε για την πανηγυρική είσοδό μας στο λιμάνι της Κάσου.
Πρώτα βγήκαν στο νησί οι δύο δημοσιογράφοι της ΕΡΤ,που είχαν έλθει μαζί μας, από την αρχή του ταξιδιού, θέλοντας να ζήσουν και αυτοί την μοναδική εμπειρία που χαρίζουν αυτού του είδους τα μακρινά ταξίδια, όπως οι αποστολές του Ομίλου μας και να καλύψουν τηλεοπτικά όλη την αποστολή μας.
Επίσης μαζί τους βγήκαν και 2 μέλη , προκειμένου να αποθανατίσουν με φωτογραφίες και Video,την είσοδο των σκαφών στο λιμάνι η γράφουσα και ο Γιώργος ο Ξύδης έμπειρος φωτογράφος που με την μηχανή του, μας έχει χαρίσει πολλές φωτογραφίες για το site του Ομίλου μας αλλά και για τα περιοδικά .
Σε λίγη ώρα , φάνηκαν τα πρώτα σκάφη , ακολουθούμενα από τα υπόλοιπα σφυρίζοντας, ρίχνοντας φωτοβολίδες και καπνογόνα. Το καλωσόρισμα των Κασιωτών μέχρι να φτάσουν τα σκάφη στο λιμάνι , έγινε με τον ξέφρενο κτύπο της καμπάνας του Αη Σπυρίδωνα.
Στο λιμάνι μας περίμεναν, ο Δήμαρχος του νησιού με το δημοτικό συμβούλιο και αρκετούς κατοίκους , μας καλωσόρισαν με τοπικά γλυκά και ευχαριστίες, για την απόφαση να διανύσουμε τόσα μίλια, τόσα πολλά σκάφη από την Αθήνα, για να γιορτάσουμε μαζί τους την επέτειο του ολοκαυτώματος του νησιού τους για την απελευθέρωση του έθνους.

Η Κάσος είναι ένας βράχος, στο νότιο Αιγαίο, μακριά από την Αθήνα 240 μίλια, επάνω σε αυτόν επιμένουν να ζουν 1000 μόνιμοι κάτοικοι. Είναι εκπληκτικό που σε αυτό το απομακρυσμένο νησάκι , μένουν τόσοι πολλοί μόνιμοι κάτοικοι και που αν τους ρωτήσει κανείς, δεν θα ακούσει από κανέναν τους παράπονο για την ζωή τους πάνω σ΄αυτό, παρά μόνο λόγια αγάπης για το νησί τους.
Ακολούθησαν οι βόλτες στο νησί, ουζάκι με ντόπιους μεζέδες, που απ΄’ αυτούς οι Κασιώτες έχουν μπόλικους, με καταπληκτική γεύση. Τα ντολμαδάκια τέλεια, τα μακαρόνια με την σιτάκα καταπληκτικά, το ντόπιο τυρί τους , το μικρό γαριδάκι και διάφορα άλλα. Οι Κασιώτες είναι πολλοί φιλόξενοι άνθρωποι, με καλή καρδιά, αλέγροι και με πολύ χιούμορ. Το νησί όπως και παραπάνω ανάφερα γιόρταζε την επέτειο του ολοκαυτώματος και για αυτόν τον λόγο, το τίμησαν με την παρουσία τους, ο υπουργός Αιγαίου κ. Α Παυλίδης, πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες, η μπάντα του Δήμου Καλλιθέας και μελη του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η φοβερή προσπάθεια που κατέβαλε η οργανωτική επιτροπή του δήμου Κάσου για να περιποιηθεί όλους τους καλεσμένους, ήταν αρκετή για να μείνουμε όλοι ικανοποιημένοι.
Την Δευτέρα το απόγευμα, στο μνημόσυνο που έγινε στο μνημείο πεσόντων του ολοκαυτώματος, έγινε κατάθεση στεφάνων, και για τον όμιλο μας κατέθεσε στεφάνι ο πρόεδρος του Τάσος Πορτοκάλογλου.
Το βράδυ ο δήμος Κάσου, στο προαύλιο του κέντρου νεότητας, διοργάνωσε εκδήλωση με ομιλίες διαφόρων επισήμων και καλεσμένων , απαγγελίες ποιημάτων με θέμα τον ηρωισμό των Κασιωτών , παραδοσιακούς χορούς από το τοπικό συγκρότημα του νησιού , ρήψη βεγγαλικών, λαμπαδηδρομία, προσφέροντας πολύ όμορφο θέαμα, μέσα στη νύχτα, καθώς και δείπνο για όλους τους παρευρισκόμενους με ντόπιο κρασί.
Στα αξιοθέατα που αξίζει να αναφέρω είναι εκτός από το μεγάλο και ασφαλές λιμάνι της Κάσου , υπάρχει και το παλιό λιμάνι , η Μπούκα όπως την λένε , ένα μικρό απίστευτα γραφικό λιμανάκι, με δεμένα τα καΐκια των ψαράδων, με γραφικά μπαράκια μπροστά στα καΐκια , πολύ κλειστό, σαν να πρόκειται για την αυλή των σπιτιών που είναι κτισμένα πολύ κοντά και γύρω από αυτό, Ήταν σαν μία ζωγραφιά , με διάφορα χρώματα , από έναν πολύ καλό ζωγράφο που διάλεξε να την διανθίσει, με αρκετούς γλάρους παραταγμένους στα βράχια γύρω από την μπούκα του λιμανιού. Μια άλλη επίσης πολύ όμορφη παραλία, με καταπράσινα νερά, που δύσκολα αντιστέκεσαι να μην χαρείς την δροσιά τους, είναι αυτή του Εμποριού, λίγα μέτρα δίπλα από την χώρα του νησιού το Φρύ. Άλλα χωριουδάκια, που χάρη στην παραχώρηση του δημοτικού λεωφορείου, επισκεφτήκαμε, είναι η Αγία Μαρίνα, Η Παναγιά, και το Αρβανιτοχώρι.
Την Τρίτη 7 Ιουνίου το πρωί , αφού είχαμε γεμάτα τα ρεζερβουάρ στα σκάφη μας, άρχισε η σταδιακή επιστροφή των μελών μας, πάλι σε μικρές ομάδες και προς διάφορους προορισμούς , προς Σαντορίνη, προς Ίο, προς Σίφνο μια και η επιστροφή ήταν ελεύθερη.
Αφήνοντας την Κάσο και τους φίλους μας πια Κασιώτες, που πολύ εγκάρδια μας αποχαιρέτησαν ,αφού μας ευχαρίστησαν λέγοντας μας :για μια ακόμα φορά, ότι, πρώτη φορά τόσα πολλά σκάφη, ξεκίνησαν να έλθουν στο νησί μας από την Αθήνα, θεωρώντας το πολύ μεγάλη τιμή και υποχρέωση.
Η επιστροφή δεν είναι εύκολη , ξέροντας ότι το ταξίδι τελείωσε, ότι μαζί του τελείωσε και το όνειρο και επιστρέφουμε στην σκληρή πραγματικότητα, μια σκέψη κυριαρχεί στο μυαλό μου , να είναι καλός ο καιρός.
Όταν αρχίζει το ταξίδι δεν μας νοιάζει ο καιρός, γιατί είμαστε γεμάτοι όρεξη, αντοχή και προ παντός επιθυμία ,να ζήσουμε την εμπειρία, όταν γυρίζουμε όμως, είναι δώρο να έχουμε καλό καιρό, είναι δώρο της τύχης μας, που και αυτήν τη φορά μας το έκανε.
Η θάλασσα δεν ξεπέρασε τα 4 μποφόρ και αυτά για πολύ μικρή απόσταση, όλη η υπόλοιπη ήταν 2 έως 3 .
Εμείς τα μέλη του ΟΦΣΕ δεν σταματάμε εδώ, απλά βάζουμε μια άνω τελεία και συνεχίζουμε παρακάτω, με την εκδρομή μας στην Σύρο (Δελφίνι 2005) και με με μια σειρά άλλες δραστηριότητες μέχρι να φύγουμε διακοπές .

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑΞΊΔΙΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!!!

Όλα αυτά όμως έγιναν με την ευγενική βοήθεια των χορηγών της Αποστολής και οι οποίοι είναι και τους ευχαριστούμε: η Ζώης Ευσταθίου ΑΕ, η μπύρα ΜΥΘΟΣ, και το Carrefour Ν Ιωνίας.
Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και από την θέση αυτή το ΥΕΝ και ιδιαίτερα τα Λιμεναρχεία της Αστυπάλαιας και Κάσου για τις διευκολύνσεις που μας παρείχαν.
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε τα μέλη του Ομίλου που για τόσο καιρό εργάστηκαν ώστε όλα να πάνε καλά ιδιαίτερα όμως τον Αντώνη Καπαρό που ενώ γνώριζε ότι δεν μπορούσε να έλθει μαζί μας για πρώτη φορά στην Αποστολή δούλεψε τόσους μήνες για την επιτυχία της.

ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:  Η  ΕΡΤ

Στην Αποστολή και στις γιορτές της Κάσου έλαβαν μέρος και ο Όμιλος Φουσκωτών Σκαφών Κω ” ΤΡΙΤΩΝΕΣ” ήλθαν από την Κω με 5 φουσκωτά σκάφη στα οποία επέβαιναν 15 άτομα
Επίσης το παρόν έδωσαν και οι φίλοι από την Ρόδο ΡΟ.ΤΑ με 7 σκάφη και 30 άτομα αλλά δυστυχώς μπορέσαμε να τους δούμε παρά πολύ λίγο γιατί ενώ εμείς μπαίναμε στο λιμάνι αυτοί ετοιμάζανε την αναχώρηση τους πιστεύω ότι με πολλούς από αυτούς θα έχουμε περισσότερο χρόνο στην Κέρκυρα όπου θα λάβουν μέρος στον τοπικό αγώνα.